داستان کوتاه عاشقانه

با‏ ‏تموم‏ ‏وجود‏ ‏به‏ ‏کف‏ ‏سد‏ ‏عمیق‏ شنا‏ ‏میکرد‏ .تا‏ ‏نفس‏ ‏دارم‏ ‏به‏ ‏عمق‏ ‏آب‏ ‏.میرم‏ ‏دیگه‏ ‏حتی‏ ‏اگه‏ ‏ترسیدم‏ ‏‏ ‏یا‏ ‏پشیمون‏ ‏شدم‏ ‏مهم‏ ‏نبست‏ ‏چون‏ ‏مردم‏!‏

اون‏ ‏لحظه‏ ‏هات‏ ‏چقد‏ ‏سخت‏ ‏داره‏ ‏میگذره‏ ‏خدا. همه‏ ‏چی‏ ‏جلو‏ ‏چشمه،اون‏ ‏صورت‏ ‏زیبای‏ ‏معشوقی‏ ‏که‏ ‏به‏ ‏عشق‏ ‏اون‏ ‏رفتم‏ ‏دانشگاه،به‏ ‏عشق‏ ‏اون‏ ‏مهندس‏ ‏شدم،برای‏ ‏گفتن‏ ‏اینکه‏ ‏دوست‏ ‏دارم‏ ‏چن‏ ‏سال‏ ‏صبر‏ ‏کردم‏ ‏تا‏ ‏در‏ ‏بهترین‏ ‏موقعیت‏ ‏بهش‏ ‏بگم.تقریبا‏ ‏راضی‏ ‏بود‏ ‏اما‏ ‏چی‏ ‏شد‏؟

چرا‏ ‏ولم‏ ‏کرد‏ ‏دیگه‏ ‏زندگیمو‏ ‏نمیخوام.گفتم‏ ‏خدا‏ ‏اگه‏ ‏بهش‏ ‏نرسم‏ ‏خودمو‏ ‏میکشم.خدااااااااا‏!‏!!!

بنده‏ ‏ات‏ ‏را‏ ‏بدبخت‏ ‏کردی‏ ‏و‏ ‏رفت‏ ‏پی‏ ‏کارش.پس‏ ‏اون‏ ‏همه‏ ‏راز‏ ‏و‏ ‏نیاز‏ ‏با‏ ‏تو‏ ‏چه‏ ‏فایده‏ ‏ای‏ ‏داشت….‏!

‏آخرین‏ ‏نفسای‏ ‏که‏ ‏میتونست‏ ‏بکشه‏ ‏رو‏ ‏داشت‏ ‏تموم‏ ‏میکرد‏ ‏و‏ ‏فقط‏ ‏این‏ ‏خاطرات‏ ‏جلو‏ ‏چشش‏ ‏بود.‏ ‏تقریبا‏ ‏بیهوش‏ ‏داشت‏ ‏میشد‏ ‏که‏ ‏دیگر‏ ‏نفهمید‏ ‏چه‏ ‏اتفاقی‏ ‏افتاد.وقتی‏ ‏چشاشو‏ ‏وا‏ ‏کرد‏ ‏تقریبا‏ ‏کنار‏ ‏آب‏ ‏افتاده‏ ‏بود‏!‏نمردم‏ ‏چرا‏ ‏خداااااااااااا؟؟؟؟‏! ‏اوج‏ ‏تنفر‏ ‏از‏ ‏خودش‏ ‏را‏ ‏پیدا‏ ‏کرد.خاک‏ ‏تو‏ ‏اون‏ ‏سرت‏ ‏حتی‏ ‏نمیتونی‏ ‏خودتم‏ ‏بکشی.آخه‏ ‏به‏ ‏چه‏ ‏دردی‏ ‏میخوری‏ ؟. پس‏ ‏از‏ ‏مدتی‏ ‏تصمیم‏ ‏گرفت‏ ‏بلند‏ ‏شه‏ ‏و‏ ‏به‏ ‏خونه‏ ‏برگرده.

1 ‏سالی‏ ‏گذشت‏ ‏و‏ ‏دیگه‏ ‏هیچی‏ ‏براش‏ ‏اهمیت‏ ‏نداشت‏ ‏حتی‏ ‏نماز‏ ‏و‏ ‏روزه‏ ‏های‏ ‏که‏ ‏زمانی‏ ‏با‏ ‏عشق‏ ‏انجام‏ ‏میداد.داشت‏ ‏منحرف‏ ‏میشد‏ ‏و‏ ‏آخرین‏ ‏خواهشش‏ ‏را‏ ‏از‏ ‏خدا‏ ‏کرد. تو‏ ‏که‏ ‏همه‏ ‏ی‏ ‏آرزوهامو‏ ‏بهم‏ ‏ندادی،تو‏ ‏که‏ ‏لایق‏ ‏مرگم‏ ‏ندونستی.تو‏ ‏رو‏ ‏هر‏ ‏کی‏ ‏که‏ ‏بنده‏ ‏ی‏ ‏خوبی‏ ‏بودن‏ ‏برات؟

از‏ ‏این‏ ‏حال‏ ‏و‏ ‏احوال‏ ‏نجاتم‏ ‏بده. خالق‏ ‏من‏ ‏شیطان‏ ‏به‏ ‏ابلیسی‏ ‏خود‏ ‏به‏ ‏خاطر‏ ‏گذشت‏ش‏‏ ‏حداقل‏ ‏ازش‏ ‏یه‏ ‏درخواستشو‏ ‏قبول‏ ‏کردی‏! ‏دیگه‏ ‏هیچی‏ ‏نگفت‏ ‏و‏ ‏داد‏ ‏دست‏ ‏خدا.چند‏ ‏کار‏ ‏بسیار‏ ‏زشت‏ ‏خواست‏ ‏انجام‏‏ ‏بده‏ ‏اما‏ ‏یا‏ ‏پشیمون‏ ‏شد‏ ‏یا‏ ‏جور‏ ‏نشد. حالا‏ ‏دیگه‏ ‏کارش‏ ‏به‏ ‏اینجا‏ ‏رسیده‏ ‏میره‏ ‏همایش‏ ‏اثبات‏ ‏خدا‏ ‏شناسی‏!‏!اونجا‏ ‏بود‏ ‏که‏ ‏از‏ ‏مهتاب‏ ‏خوشش‏ ‏اومد. اوایل‏ ‏یک‏ ‏آشنای‏ ‏ساده‏ ‏بود‏ ‏و‏ ‏هر‏ ‏دو‏ ‏جز‏ ‏دوستی‏ ‏معمولی‏ ‏به‏ ‏چیزی‏ ‏فک‏ ‏نکردن.

سقف‏ ‏آرزوهای‏ ‏یک‏ ‏شکست‏ ‏خورده‏ ‏خیلی‏ ‏کوتاهه‏ ‏اما‏ ‏جرقه‏ ‏های‏ ‏اولیه‏ ‏ی‏ ‏عشق‏ ‏آن‏ ‏را‏ ‏بلندتر‏ ‏میکرد. تمام‏ ‏گذشته‏ ‏ها‏ ‏داشت‏ ‏تلخی‏ ‏خودش‏ ‏را‏ ‏کم‏ ‏میکرد.‏ خوبی‏ ‏های‏ ‏که‏ ‏اصلا‏ ‏قبلا‏ ‏جلوی‏ ‏چشش‏ ‏دیده‏ ‏نمیشد‏ ‏تازه‏ ‏رویت‏ ‏میشد.براستی‏ ‏اشتباه‏ ‏بوده‏ ‏انتخابم‏!‏وای‏ ‏خدایا‏ ‏چقد‏ ‏مدیونتم؟‏!‏!!

چقدر‏ ‏گذشته‏ ‏ی‏ ‏شیرینی‏ ‏است‏ ‏الان‏ ‏وقتی‏ ‏ایمان‏ ‏پیدا‏ ‏کردم‏ ‏که‏ ‏اگر‏ ‏اونی‏ ‏که‏ ‏حاضر‏ ‏شدم‏ ‏بمیرم‏ ‏براش‏ ‏واقعا‏ ‏ارزششو‏ ‏نداشت. نه‏ ‏اون‏ ‏هیچکسی‏ ‏تو‏ ‏دنیا‏ ‏ارزششو‏ ‏نداره‏ ‏براش‏ ‏خودتو‏ ‏به‏ ‏کشتن‏ ‏بدی‏ ‏و‏ ‏دنیا‏ ‏و‏ ‏قیامتت‏ ‏رو‏ ‏داغون‏ ‏کنی‏ ‏‏!‏براستی‏ ‏که‏ ‏الان‏ ‏عشق‏ ‏واقعی‏ ‏دارم‏ ‏و‏ ‏خدا‏ ‏هم‏ ‏دارم‏ ‏و‏ ‏خوشبخت‏ ‏خوشبخت.

واقعا‏ ‏مدیون‏ ‏اون‏ ‏جواب‏ ‏منفی‏ ‏هستم‏ ‏که‏ ‏گرفتم.نه‏ ‏که‏ ‏تو‏ ‏بد‏ ‏بودی‏ ‏و‏ ‏من‏ ‏خوب.کلا‏ ‏بعضی‏ ‏ها‏ ‏رو‏ ‏خدا‏ ‏برا‏ ‏هم‏ ‏نساخته‏ ‏و‏ ‏خیلی‏ ‏با‏ ‏هم‏ ‏فرق‏ ‏دارن.خدا‏ ‏ممنون‏ ‏و‏ ‏مدیونتم.معشوق‏ ‏سابق‏ ‏ممنون‏ ‏و‏ ‏مهتاب‏ ‏جون‏ ‏مرسی