کارگردانی

فیلم درخشنده با مقدمه ای طولانی شروع می شود که در آن مقاطع مختلفی از زندگی یک جوان ناراضی نشان داده می شود. آرش پسر 16 ساله ای است که با مادرش زندگی می کند. او پس از این که متوجه وارد شدن مردی به زندگی مادر می شود ، برای فرار از خانواده به فضای بیرون از خانه پناه می برد و بی مقدمه مبارزه ای غلوآمیز و پررنگ را با خانواده آغاز می کند. پرداختن به تکه ها و مقاطع کوتاه زندگی قهرمان در ابتدای داستان تصور روایت یک داستان با موضوعی کاملا اجتماعی را در ذهن مخاطب شدت می بخشد. این مقدمه که سعی دارد مبارزه قهرمان نوجوان و مادرش را به تصویر بکشد و نسلی را در مقابل نسل قبل از خود قرار دهد ، به گونه ای واضح و آشکار شبیه آثار جوان محور اجتماعی چند ساله اخیر سینمای ایران است. فیلم درخشنده بیش از حد نیاز به این موضوع و ماجرای نخستین اهمیت می دهد و قصد دارد هر طور شده مبارزه آرش و مادر را پررنگ کند. به همین دلیل تصویری کلیشه ای و تکراری از ماجرا در مقابل تماشاگر قرار می دهد ؛ اما محور اصلی فیلم از آنجا شروع می شود که پدر آرش او را به خانه اش می برد. در واقع همه آنچه تماشاگر تا به حال دیده ، مقدمه ای است تا داستان به این نقطه برسد و روایتش را شروع کند. تا به اینجای کار معرفی شخصیت ها و ایجاد شناخت نسبت به فضا ، تنها فرآیندی است که صورت پذیرفته است. تازه در همین محدوده هم برخی اطلاعات نامرتبط با موضوع طرح شده اند که نیاز چندانی به آنها احساس نمی شود. فیلم تا لحظه ورود آرش به خانه پدر موضوع اصلی داستانش را شروع نمی کند. برای همین هم به نظر می رسد خیلی دیرتر از آنچه باید ، آغاز می شود. همین مساله